Het enkel willen zijn, om jezelf zo te kunnen noemen. Zorgvriendelijke werkgever. Helaas gebeurt het meer dan eens. En het zorgt voor een waardevermindering van de term ‘zorgvriendelijk’. Opnieuw hebben we te maken met inflatie. Want hoe geloofwaardig ben je nog als je ‘vergeet’ dat je het bent?
Het belang, de noodzaak en de voordelen van mantelzorgvriendelijk beleid verkondigen doe ik graag. Bovengemiddeld graag. Mantelzorg met Beleid bestaat dankzij de stellige overtuiging dat wij samen de uitwerkingen en gevolgen van de participatiemaatschappij en de op handen zijnde zorgtransitie moeten dragen. Alle partijen leveren een bijdrage. Burgers, het bedrijfsleven en de overheid. Dat gaat niet alleen over kosten, maar ook over inzetbaarheid van medewerkers en de manier waarop we werken en omgaan met elkaar. Mensen die zorgen voor een ander, de zogenoemde mantelzorgers, proberen te doen wat er van hun gevraagd wordt door overheid en zorginstanties, maar willen tevens graag ‘gewoon’ hun werk kunnen blijven doen. Echter zij worden geconfronteerd met hoge verwachtingen, praktische belemmeringen en veelal geringe waardering. Ook in het bedrijfsleven is ‘zorgverantwoordelijkheid hebben voor iemand’ nog een ondergewaardeerd onderwerp met ondergewaardeerde hoofdrolspelers.
Mantelzorgvriendelijk werken biedt een oplossing uit de problematiek van overbelasting, spanningen op de werkvloer en verzuim. Het is een win-win voor de zorgende werknemer én zijn/haar werkgever. Organisaties die hier écht werk van willen maken, kunnen er via het vergroten van bewustwording, kennis en bespreekbaarheid mooie stappen in maken. En wanneer zij dan zover zijn, dat beleid is geïmplementeerd en het tot een manier van werken verworden is, gaat het er vooral om dat de bereikte resultaten ook blijvend geborgd en geëvalueerd worden. Pas dán mag je jezelf naar de buitenwereld toe ook écht ‘zorgvriendelijke werkgever’ noemen.
Onderstaand treurig voorbeeld laat zien dat de realiteit spijtig genoeg weerbarstig is.
“Ehm…jij helpt toch met het doorvoeren van mantelzorgvriendelijk beleid, hè?” Na het overleg met een aantal regionale organisaties over mantelzorgondersteuning kwam ze op me af met deze vraag. “Ja dat klopt”, bevestig ik, en ik licht kort even toe wat het zoal inhoudt. “Nou, wij praten er binnen onze organisatie al een tijdje over dat we interesse hebben om mantelzorgvriendelijke werkgever te worden. Maar we hebben nog niet echt een stap gezet, en het blijft tot nu toe bij praten. Ik dacht misschien kan ik je eens uitnodigen.” Aha, een proactieve medewerker dus. Het doet me deugd dat iemand die hier niet direct vanuit hogerhand een opdracht voor heeft gehad, toch een stap wil zetten en ziet dat er beweging nodig is om verder te komen. Na er even op door gepraat te hebben, besluiten we dat zij het intern gaat overleggen en erop terugkomt. Zo gezegd zo gedaan. En toen kwam er na een tijdje een onverwacht konijn uit de hoge hoed. “Tja.. ik ben er met een paar mensen nog eens in gedoken, en toen hebben we ontdekt dat we allang mantelzorgvriendelijke werkgever zijn! Tenminste.. die erkenning hebben we dus al jaren, zelfs het bordje voor aan de muur hebben we gevonden.”
Deze gebeurtenis zegt veel over de daadwerkelijke WAARDE van een publiekelijke certificering/erkenning/waardering die –als het erop aankomt- enkel op papier bestaat. De moraal van dit voorbeeld: wees alsjeblieft authentiek en waarachtig als organisatie wanneer je zegt jouw medewerkers met zorgtaken in de privésituatie te willen ondersteunen. Doe het niet om wat vinkjes te kunnen zetten en de term ‘mantelzorgvriendelijk werkgever’ af te kopen in de hoop op een goed imago.
Als bedrijf vergeten dat je mantelzorgvriendelijk werkt is onmogelijk!
Een absolute no go. Het betekent dat je misschien ooit in het verleden aandacht aan het onderwerp ‘zorg en werk’ gegeven hebt, intern medewerkers en leidinggevenden hebt getraind en wellicht ook wat concrete afspraken of regelingen op papier hebt gezet. Maar er vervolgens niet meer consequent naar werkt in de praktijk van alledag. Afspraken verdwijnen naar de achtergrond, regelingen worden na verloop van tijd niet meer kenbaar gemaakt, actueel en vindbaar gehouden. Maar ach, de erkenning is binnen, dus wie maalt daarom? Dit is het risico wanneer bedrijven warmlopen voor het predicaat ‘mantelzorgvriendelijke werkgever’ voor imago doeleinden en er -na het eenmaal verkrijgen van de erkenning- vervolgens geen enkele vorm van controle of audit plaatsvindt. Het gaat niet om een schuldvraag. Het gaat om de verloedering van de term ‘zorgvriendelijk’ waarbij uiteindelijk zorgende medewerkers en organisaties die zich wél met de beste intenties hiervoor inzetten, minder geloofwaardig worden. Niemand is gebaat bij een dergelijke inflatie van het woord.
Mantelzorg met Beleid pleit, zoals in de wereld van keurmerken en certificering heel gebruikelijk is, voor een 3-jaarlijkse controlecheck van het beleid. Werkgevers die de waarde van borging en evaluatie erkennen en dit willen onderschrijven, kunnen hiervoor vrijblijvend contact opnemen.